‘මේක හරියන්නේ නැහැ.’
‘ඒත් ඔයා මටත්, මං ඔයාටත් ආදරෙයි. එහෙම නේද?’
‘මං දන්නේ නැහැ. නමුත් ඔයා අහන්නේ මං ඔයාව ආශ‍්‍රය කරන්න කැමැතිද කියලා නම්, උත්තරේ ඔව්. අනික් අතට ඔයා අහන්නේ මට ඔයා නැතුව ජීවත් වෙන්න පුළුවන්ද කියලා නම්,
ඒකටත් උත්තරේ ඔව්.’
මගේ පනටත් වැඩිය මං ඔයාට ආදරෙයි කියලා කිව්වත්, ඔයා නැතුව මට ජිවත් වෙන්න බෑ කියලා කිව්වත් ඔය උඩින් තියෙන්නේ අපි හැමෝගෙම ජීවිතවල ඇත්ත. වාක්‍යක් වාක්‍යක් ගානේ කියනවාගෙන යනකොට හැමදාම පොලෝ කොය්යෝගේ පොත් වලින් දැනෙන ඇත්ත නේද කියන හැගීම දනවන සහීර් පොතේ දෙබසක්. හෙට ඒ කියන්නේ සැප්තැම්බර් 18 වෙනිදා බණ්ඩාරනායක සම්මන්ත්‍රණ ශාලාවේදී එළිදැක්වෙන සහීර් පොතේ පරිවර්තනයේ කොටසක්. එළිදැක්වීමේ උත්සවයක් පැවැත්වෙන්නේ නැහැ.එත් පොත් ප්‍රදර්ශනයට එන හැමෝටම පොත ගන්න පුළුවන්.
පොත පරිවර්තනය කරන්න හේතු වුනු දේවල් කිහිපයක් තියෙනවා.පලවෙනි කාරණාව අපේ අම්මා මේ පොත කවදාවත් ඉංග්‍රීසියෙන් කියවන්නේ නැති එක. දෙවැනි එක මේ පොතේ මනුස්සයා සැබෑ ලෝකෙදි මට හමුවීම. මුලින් පටන් ගන්නකොට මං හිතුවේ නැහැ මේක මං ඉවර කරයි කියලා. ඒ හින්දා පොත ඉවර වෙනකල්ම කාටවත් කිව්වෙත් නෑ. එත් චැප්ටර් එකෙන් චැප්ටර් එක කියවලා, මට ඊළඟ කොටස කියවන්න ඕනේ, ඉක්මනට ඉවර කරපිය කියලා දවස ගානේ කිව්වේ අපේ සාතන්. සාතන් හිටියේ නැත්තන් සමහර විට මං මේක අතැරලා දාලා කම්මැලිකමට. පොතේ ආරම්බයේ තියෙන ඉතාකාව කවි පන්තිය මම අතින් පරිවර්තනය වුනේ මීට අවුරුදු ගානකට කලින්. ඒ පොතේ මට දැනුනු විශේෂත්වය හින්දම. පොත පරිවර්තනය කරපු පලවෙනි චැප්ටර් එකේ ඉඳන් ඊයේ පොත ප්‍රින්ට් කරලා ඉවරද කියලා බලන තැනට එනකල් උදව් කරපු සාතන්ට විශේෂ ස්තුතිය.
පොතේ චැප්ටර් එකෙන් චැප්ටර් එකෙට ට්‍රාන්ස්ලේට් කරනකොට ඒවා කියවන්න දෙන්න ඕනේ වුනත් තාමත් කියවපු නැති ඔබතුමාටත් බොහොම ස්තුතියි. ඒ කියවන්න දෙන්න ඕනේ වුනු අවශ්‍යතාවය වැඩේ ඉවර කරන්න ලොකු උදව්වක් වුනා.
මීට මාස 5කට විතර කලින් මාරයා මොකද කරන්නේ අහලා පොත ගැන කිව්වම ඉවර කරන කම් ඉන්නවා කිව්වා කැත විචාරයක් ලියන්න.දැන් එකට අවස්තාව තියෙනවා..
සදීපා ප්‍රකාශන ආයතනය කිසිම ප්‍රශ්නයක් නැතුව පොත ප්‍රකාශය කරන්න බාර ගත්තේ නැත්තන් මේක මගේ හාර්ඩ් එකේ පල වෙන්න තිබුනා.
කරන කියන කිසිම දෙකට එපා කියන්නේ නැති, අයන්න ආයන්න උගන්නපු අම්මටයි අප්පච්චිටයි පින්..
”ඔයා කවද්ද යන්නේ?”
”මම මෙහෙන් උදේ හතහමාරට යන්න ඕනේ. ඔයත් බර්ලින් යන නිසා අපිට එකම ටැක්සියේ යන්න පුළුවන්.”
”ඔයා කොහෙද යන්නේ?”
”ඔයා දන්නවා මම කොහෙද යන්නේ කියලා. ඔයා මගෙන් ඇහුවේ නැහැ. ඒත් ඔයා දන්නවා”
”ඔව්, මම දන්නවා.”
”අපි මේ මොහොතේ සමු ගන්නවා කියලා ඔයා දන්නවා වගේම”
”අපි හමු වුණු දවසට අපිට ආපහු යන්න පුළුවන් නම්:
ඔහු හැර ගිය කෙනෙකු නිසා හැඟීම්බරව බිඳවැටුණු මිනිසෙක්, සහ
තමන්ගේ අසල්වැසියත් සමග උමතු ආදරෙන් සිටි ගැහැනියක්.
මට පුළුවන් වාරයක් මං ඔයාට කිව්ව දේ නැවත කියන්න: ”මම
අප‍්‍රසන්න අවසානය දක්වාම සටන් කරන්නයි යන්නේ. මම සටන්
කළා. මම පැරදුණා, දැන් මම මගේ තුවාල ලෙවකකා යන්නයි යන්නේ.”
”මමත් සටන් කරලා පැරදුණා. මම හදන්නේ කැඩිලා බිඳීලා
ගියපු දේ මහන්න නෙවෙයි. ඔයා වගේ, මටත් ඕනේ අප‍්‍රසන්න
අවසානය දක්වාම සටන් කරන්න.”
”මම හැමදාම දුක් වින්දා, ඔයා ඒක දන්නවද? මම දැන් මාස
ගානක් තිස්සේ දුක් විඳිනවා, ඔයාට මං කොච්චර ආදරේද කියලා
පෙන්නන්න. ඔයා මගේ ළඟ ඉන්නකොට විතරක් දේවල් වැදගත්
වෙන හැටි පෙන්නන්න. නමුත් දැන්, මම විදෙව්වත් නැතත්,
ඇති කියන්නේ ඇති කියලා මම තීරණය කළා. ඒක ඉවරයි. මට
මහන්සියි. එදා සග්‍රෙබ්වල රැයෙන් පස්සේ මම මගේ රැකවල්
අඩු කරලා මටම කියාගත්තා. කුණාටුව එනවා නම් එනවා. ඒක
මාව කැන්වසයක අලවාවි, සීතලකට ඇද දමයි. නමුත් දවසක
මම සුව වේවි.”
”ඔයාට වෙන කෙනෙක් හමුවෙයි.”
”අනිවාර්යයෙන්ම: මම තරුණයි, ලස්සනයි, බුද්ධිමත්,
හැමෝම කැමති කෙනෙක්, නමුත් මම ඔයත් එක්ක විඳි අත්දැකීම්
ඒ අයත් එක්ක අද්දකීවිද?”
”ඔයා වෙනස් හැගීම් අද්දකීවි. සහ ඔයා දන්නවද, ඔයා
විස්වාස කළේ නැතත්, අපි එකට ඉන්නකොට මම ඔයාට ආදරය කළා.”
සහීර්
පාවුලෝ කොය්යෝ
සදීපා ප්‍රකාශන
මිල රු.400.00
